Dzień dobry,

Które z poniższych zdań jest poprawne:

„Ależ jest pani piękna” czy „Ależ pani jest piękna”?

Według mnie obydwa są poprawne, jednak ostatnio spotkałam się z opinią, że po partykule wzmacniającej powinien znajdować podmiot, a dopiero potem orzeczenie. Niestety, osoba, która tę opinie wygłosiła, nie potrafiła powiedzieć, dlaczego.

Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam.

Szanowni Eksperci.
Nurtuje mnie pewna kwestia. Znajoma forumowiczka posługuje się pseudonimem Donia Agata – czy dopełniacz, celownik i miejscownik powinny mieć formę Donii, czy Doni (tak jak Bronia – Broni)? Natomiast zakładając, że słowo doña istniałoby w formie spolszczonej donia (nie znalazłem jej w dostępnych mi słownikach), jak powinny brzmieć wymienione przypadki: doni czy donii (tak jak fonia – fonii)?

Dzień dobry,

często listy rozpoczynamy od formy  Szanowni. Jeśli list jest skierowany do kobiet lub w większości kobiet, czy należy pisać  Szanowne? Czy też forma Szanowni to tylko skrót od Szanowni Państwo?

Dzień dobry. Mam pytanie dotyczące powitalnego zwrotu grzecznościowego w korespondencji. Kiedy piszemy do osób fizycznych, stosujemy zwrot  Szanowna Pani, Szanowny Pani lub Szanowni Państwo. Czy w korespondencji kierowanej do firm, czy instytucji takich jak policja, prokuratura czy sądy, zwrot Szanowni Państwo jest poprawny? Jeżeli nie, to proszę o zaproponowanie bardziej stosownego.

Dziękuję i pozdrawiam. Barbara

Szanowni Państwo,
kiedy piszę mejle, to czasem formuła powitalna Szanowni Państwo wydaje mi się zbyt uroczysta. Wolę po prostu Dzień dobry. Jednak gdy mejl jest wysyłany o późnej godzinie, to może bardziej na miejscu byłoby Dobry wieczór. Lecz wówczas może się zdarzyć tak, że zostanie on odczytany następnego dnia w porze jak najbardziej dziennej.
Dylemat ten nie jest może sprawą życia i śmierci, ale ciekaw jestem, co by Państwo doradzili.

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Szanowni Państwo,
jaka jest poprawna forma zdania:
upoważniam Panią…, pracownika urzędu miasta legitymującego się…
czy
upoważniam Panią…, pracownika urzędu miasta legitymującą się…?

czytelnik

Szanowni Państwo,
porządkując i ujednolicając nazewnictwo w muzealnym inwentarzu, natrafiliśmy na taki oto językowy dylemat. Kością niezgody stał się bowiem zapis podstawka i nadstawka kowalskie. Koledzy upierają się przy powyższym zapisie, posługując się następującym przykładem: Dorota i Krystyna Kowalskie. Ja natomiast twierdzę, że powinien on brzmieć: podstawka i nadstawka kowalska, z uwagi na utrzymanie związku zgody pomiędzy częściami zdania.

Z wyrazami szacunku
Czytelniczka

Szanowni Państwo,

jaka jest etymologia słowa Pan? Skąd w polszczyźnie się wzięło to słowo? Dlaczego jest w zachodniosłowiańskich językach, a we wschodniosłowiańskich już nie? Przy okazji jak mówią w południowosłowiańskich? „Per Pan” czy „Per Wy”?

Szanowni Państwo

Chciałem się zapytać o sens używania we współczesnej polszczyźnie słowa Pan. Pan o ile dobrze rozumiem oznaczał władcę. Na przykład niewolnik ma Pana, do króla można było powiedzieć „mój Panie”, Bóg jest władcą, czyli Panem, albo chłopi mieli Panów, czyli władców szlachciców. Teraz poza religią nie widzę logicznego sensu używania tego słowa. Zwłaszcza w państwie demokratycznym, w ustroju antyPanów, czyli antywładców, gzie lud a nie Pan ( władca ) ma rządzić.

Pozdrawiam

Proszę o jednoznaczną odpowiedź, jak piszemy skrót Szanowny Panie/ Szanowna Pani: Sz.P. czy SzP? A może w ogóle nie skracamy tego w taki sposób?
Pozdrawiam.